Podobnie jak inni producenci również zasłużony w produkcji modeli lokomotyw, w wielkości TT, Beckmann przedstawił swoje plany na rok 2021. Firma z Berlina od wielu lat specjalizuje się w produkcji modeli lokomotyw głównie parowych i elektrycznych, będących ciekawym uzupełnieniem oferty dużych producentów. W tym roku będą to kolejne wersje niemieckich a dokładniej saksońskich lokomotyw parowych serii 75.5 i 38.
BR75 czyli XIV HT kolei saksońskich
Parowozy tej serii produkowano dla Königlich Sächsische Staatseisenbahnen (SäSt) – Kolei Saksonii w latach 1911-21. W zakładach Hartmanna latach 1911-18 zbudowano 95 sztuk. Dodatkowo już dla kolei niemieckich w 1921 roku zbudowano 11 sztuk lokomotyw tej serii.
11 lokomotyw tej serii po zakończeniu I wojny światowej znalazło się w Polsce. Na PKP przypisano im serię OKl101 i numery od 1 do 11. W czasie II wojny światowej większość została przejęta przez ZSRR. A po wejściu Niemców do Związku Radzieckiego zostały przejęte przez DRB. Po wojnie Polska posiadała jeden parowóz tej serii OKl101-1 (ex PKP I OKl101-8) znalazł się we Francji. Z pozostałych maszyn do Polski wróciły jeszcze w 1956 roku z NRD przedwojenne numery 1 i 4, ale prawdopodobnie nie zostały uruchomione.
Po wojnie w NRD zostało 89 lokomotyw tej serii. Kasacje tej serii przeprowadzono w latach 60. Najdłużej pracował parowóz 75 515 (ex SäSt 1806, 3477/1911) – wygaszony we wrześniu 1971 roku. Dwa parowozy tej serii 75 501 i 515 pozostawiono jako eksponaty muzealne.
Beckmann oferuje nam model lokomotywy wyprodukowanej przez zakłady Richarda Hartmanna z Chemnitz w roku 1913 z numerem fabrycznym 3630.
Parowóz na kolejach macierzystych – Sächsische Staatsbahn (SäSt) ottrzymał numer 1829 (XIV HT). Po I wojnie światowej i utworzeniu kolei niemieckich otrzymał w 1923 roku numer 75 534. Po II wojnie światowej znalazł się w NRD. Skreślony ze stanu został 18.04.1969.
Model oferowany przez Beckmanna jest wyposażony w silnik z kołem zamachowym oraz gniazdo dekodera w standardzie PluX16. Modele są oferowane w trzech wersjach jako analogowy – nr. katalogowy 101 0630, z dekoderem jazdy – nr katalogowy 101 0631 i z dekoderem jazdy i dźwięku – nr. katalogowy 101 0632.
Podsumowując – jest to ciekawa propozycja dla osób zainteresowanych schyłkowym okresem I epoki. Jest to już siódma wersja parowozu serii 75 (XIV HT) w ofercie Beckmanna. Dotychczas w ofercie pojawiły się modele: BR75-539, BR75-524 Ep.III, BR 75-588 DRG Ep. II, BR75-510 Ep.III i muzealny BR 75-515, Ep. III.
Z polskiego punktu widzenia ta wersja modelu powinna najlepiej nadawać się do przemalowania na model lokomotywy PKP. Niestety głównie z okresu międzywojennego. Pewnym problemem jest brak zdjęć tych lokomotyw z czasów służby na PKP, co utrudnia wiernie odtworzenie wyglądu oryginału w modelu.
BR38.2-3 czyli saksoński parowóz serii XII H2
Parowozy przeznaczone do prowadzenia pociągów osobowych, o układzie osi 2-3-0, pochodzące z zarządów kolejowych poszczególnych krajów w Niemczech zostały w 1923 roku wraz ustanowieniem jednego zarządu kolejowego (DRG) przypisane do serii 38.
W tej grupie znalazły się również parowozy kolei Saksonii serii XII H2. W ramach serii 38 otrzymały zakres numerów od 201 do 324. Dla kolei Saksonii wyprodukowane zostało 159 lokomotyw w latach od 1910 do 1922, przez AG Sächsische Maschinenfabrik vorm. Richard Hartmann w Chemnitz. Parowozy te zbliżone były konstrukcyjnie do pruskich maszyn serii P8 (na PKP seria OK1). Można jednak dostrzec kilka różnic. Mniejszą średnicę otrzymały koła osi napędnych – 1590 mm, a koła osi tocznych większą – 1065 mm, niż w lokomotywach KPEV. Widoczną różnica jest też układ osi wiązanych. P8 trzecią oś ma odsuniętą do tyłu, natomiast XII H2 już nie.
Już po I wojnie światowej 25 lokomotyw z Saksonii trafiło do Francji i Belgii. W 1938 roku po zajęciu Czech przesłano tam część lokomotyw tej serii. ČSD na swoim stanie wykazywało 61 lokomotyw serii 365.5 (czyli 38.2-3 DRB). Jednak po wojnie pozostało tylko 10 maszyn (365.5500-5509) użytkowanych do 1959 roku.
Po II wojnie światowej w NRD było 75 lokomotyw serii 75.2-3 wycofanych do 1972 roku. DB po wojnie posiadało jedną maszynę tej serii, skreśloną ze stanu w 1955 roku.
Pięć lokomotyw po zakończeniu II wojny światowej znalazło się w Polsce. Z typowym dla nas brakiem konsekwencji otrzymały serię Ok2, chociaż lokomotywy zbudowane przed I wojną światową dla zarządów innych kolei niż pruskie dostawały numery serii powyżej 100 (jak wyżej opisany OKl101). Ok2 nie napracowały się na PKP. Skasowano je jeszcze w latach 50. XX wieku.
Pierwszym modelem jaki obecnie oferuje aktualnie Beckmann jest parowóz o numerze 38 205.
Oryginał został wyprodukowany przez zakłady Hartmanna w Chemnitz w 1910 roku z numerem fabrycznym 3387. Na kolejach saksońskich lokomotywa otrzymała numer 656″ (XII H2) w 1918 roku zmieniony na 3656 (XII H2). Po 1923 roku i wcieleniu do DRG otrzymała numer 38 205. Po wojnie z tym samym numerem pracowała na kolejach wschodnioniemieckich. Z dniem 15.09.1971 znalazła się na stanie Verkehrsmuseum Dresden z oznaczeniami DR 38 5205-0. W 1992 roku po połączeniu zarządów kolejowych w Niemczech otrzymała oznaczenia DB 088 386-8. W 1998 roku trafiła do Sächsisches Eisenbahnmuseum Chemnitz-Hilbersdorf /L.
Model 38 205 z epoki III posiada przydział: Rbd Dresden, Bw Nossen.
W ofercie są trzy numery katalogowe: analogowy 1018 311, z dekoderem jazdy 1018 312 oraz z dekoderem jazdy i dźwięku 1018 313.
Drugi model przedstawia lokomotywę w epoce IV, egzemplarz 38 5268-8.
Wyprodukowana została w zakładach Hartmanna w Chemnitz w roku 1920 z numerem fabrycznym 4282. Na kolei macierzystej otrzymała numer 3768 (XII H2; SäSt). W 1923 roku po włączeniu na stan DRG dostała numer 38 268. Pracowała z nim również po II wojnie światowej na kolejach wschodnich Niemiec. W 1970 roku otrzymała oznakowania zgodne z aktualnym w tym czasie systemem: DR 38 5268-8. Skreślona ze stanu została 02.08.1972 roku.
Model w epoce IV posiada przydział: Rbd Magdeburg, Bw Brandenburg.
W ofercie są trzy numery katalogowe: analogowy 1018 314, z dekoderem jazdy 1018 315 oraz z dekoderem jazdy i dźwięku 1018 316.
Modele parowozów serii 38.2-3 posiadają kinematykę i gniazdo krótkiego sprzęgu zgodne z normą NEM 358 i są przystosowane do jazdy po łukach o minimalnym promieniu 310 mm.
Wyposażone są w gniazdo dekodera zgodne z NEM 651.
Modele tego parowozu będą intersującą propozycją dla osób zbierających modele kolei wschodnioniemieckich.
Zapewne modelarze z Czech będą zainteresowani modelem tego parowozu z oznakowaniem ČSD i serią 365.5.
W przypadku PKP lokomotywy serii OK2 pracowały krótko, było ich zaledwie pięć, wobec czego i wiedza o nich jest obecnie znikoma, co utrudnia wierne odtworzenie parowozu w modelu.
Dotychczas w ofercie pojawiły się modele: BR38-318 ep.III, z drewnianą nadbudową skrzyni na węgiel, BR38-234 ep. III, BR38 5308-2 ep IV, BR38 210 DR ep. III.
Poza mówionymi modelami Beckmann posiada w swojej ofercie modele parowozów pochodzenia pruskiego serii 37 0-1 (pruska seria P6) i 89.0 (pruska seria T8).
Zdjęcia pochodzą z materiałów producenta – firmy Beckmann TT